Cuma, Ocak 08, 2010

haberlerde tutak:)

2 gün önce akşam haberleri izlerken tutak'la ilgili bi haber vardı:köyde oturan öğrenciler okula gidebilmek için yaz-kış demeden ufak bi gölet varmış ordan geçmek zorundalarmş.Öğrenciler kışın soğuğunda paçalarını sonuna kadar sıyırıp -ki bu onlar için tüm bacak boyu demek- o sudan geçiyorlarmış.bi baktım resmen bizim tutak:) öğrenciler de yatılı ilköğretim bölge okulu var(YİBO)oranın öğrencileriymiş hemen bizim sağlık ocağının yanındaki okul.Daha sonra kanalı değiştirdim başka bi haber çıktı ağrı'da hamile bir kadın kar yolları kapadığı için yolda kalmış ambulansla beraber.Olay yeri de bize on dk.uzaklıktaki hamur ilçesi.Şaşırdım.Geçen senelerde de hep benzer olaylar, haberler olurdu tv lerde ama o zmn benim içi pek bi anlam ifade etmezdi bu haberler şimdi ise ben de o haberlere konu olan yerlerden birinde yaşıyorum.Garip(son zmnlarda o kadar çok kullanır oldum ki bu kelimeyi).
Okula gitmek için sudan gemek zoruda olan öğrenciler dikkatimi çekti.Yani senelerdir gerçekten öyle mi yapıyorlardı(haberde dediğine göre orda bi köprü temeli atılmış 13 yıl önce ama hala tamamlanmamış çou şey gibi) ya da hadi tamam öğrenciler geçti ordan diyelim diğer insanlar ne yapıyorlarki tutak'a gelmek için.
Köyün adı 'adakent'.Bugün de bi çift geldi, çocuklarını getirmişler.Nerde oturduklarını sordum adakent'teymiş.Hani şu haberlerde çıkan yer mi dedim evet dediler.Ee siz nasıl geldiniz cidden doğru mu o su meselesi dedim (yalnız olaya bak artık haberlere de güven kalmadı.doğru mu die soruorm) evet doğru dediler.Ben hala şaşkın ve inanmak istemez bir şekilde nasıl yani siz de o sudan mı geçip geldiniz dedim evet dediler.Ben hala inanmak istemiorm nasıl yani dedim siz elinizde bu bebekle o sudan mı geçtiniz başka bi yol yok mu die sordum.Başka bi yol yokmuş onlar da o sudan geçip gelmişler.
Öğleden sonra da bi öğrenci geldi hasta olarak.YİBO öğrencisiydi.Evinin nerde olduğunu sordum o da adakent dedi.Dayanamadım ona da sordum siz gerçekten öyle sudan geçip mi geliosunuz die(napiim ama inanılacak gibi deil) evet dedi.Nasıl yani resmen souk-sıcak demeden öyle geçiosunuz mu dedim evet dedi.Kızlar napıo peki dedim.Onlar bacaklarını sıyırıp sudan geç(e)medikleri için okula da gitmiyorlarmış.Ben hala inanmak istemeyerek resmen başka bi yol yok mu die sordum çocuk da yok dedi.O sırada arkada sıranın kendisine gelmesini bekleyen dier bi hasta söze karıştı:Hocam var aslında başka bi yol ama dolanmak gerekiyor o da 1o-15 km.uzatıyor yolu o yüzden o sudan geçiyorlar, dolanmamak için yolu tercih etmiyorlar dedi.Aslında yıllar önce köye köprü yapılması için para gönderilmiş hatta köprünün temeli de atılmış ama işte yıllardır devamı gelmemiş.Ordaki insanlar da yolu uzatmak yerine sudan geçmeyi tercih ediyorlarmış(burdaki insanlar sanırım tahminimden daha dayanıklılar soğuğa).
----------------------------------------------------------------------------------------------

Yıllar önce klinik stajlara yeni başlamışken, gördüğüm hiçbi hastayı unutmuyordum.Hatta mesela atıorm dahiliye stajındayım dielim bi hasta geldi, bi zmn sonra aynı hasta geldiğinde ve asistan onu hatırlamadığında biraz şaşırıyordum kendi kendime de ben böyle olup unutmak istemiorm hastalarımı, unutmıcam da diodum.İntörnken de nisbeten biraz daha unutkan bi bünye olsam da -bunun sebebi gördüğüm hasta sayısının gittikçe artması olabilir mi acaba:)- klinikte yatan hastaları hatta yakınlarını bile hatırlıodum.
Buraya geldim ilk ayımda bi gelen hasta daha sonra yeniden geldiğinde onu hatırlıyordum hiç olmazsa daha önceden bana geldiğini hatırlayabiliyordum:) ama geleli daha 3 ay oldu ki artık yavaş yavaş unutkanlığımın (aslında bu tam olarak bi unutkanlık sayılmaz bence:)) arttığını farkettim.Bi hasta geldi bugün, daha önceden de gelmiş bana bi şikayeti varmış ben de ilaç yazmışım, çok ii gelmiş teşekkür ediyordu.Öylece baktım suratına.Açıkçası çok mutlu oldum memnun kaldığı ve bunu dile getirdiği için ama farkettim ki ben o adamı daha önceden gördüğümü hiç hatırlamıyorum! adama baktım yok yok cidden hatırlamıyorum, o hala konuşmaya dvm ediyor.Bi ara 'ben mi yazdım ilacı' diyecek oldum, sustum.Karneye baktım, eski reçetelere baktım cidden de benim yazım vardı arka sayfada ben yazmışım inanamadım. Artık ben de o olmıcam dediğim duruma düştüm, piştim mi ne:) Bu da insan hafızasının normal bi durumu diip kabullencem sanırım zmn.la.
Bu arada yeni yılla birlikte poliklinik defterindeki protokol numaraları yeniden birden başlıyormuş bu da demek oluyorki yılbaşından önce baktığım 1733 hasta sayısı sıfırlandı.Acaba hafızam da onunla birlikte gördüğüm hastaları sıfırlar mı:)

biterken: simple plan-save you

2 yorum:

Kalau dedi ki...

sen gene iyi dayanmışsın,ben intörnüm daha şimdiden çoğunu hatırlamıyorum:)

drsophila dedi ki...

:) zaten benmki biraz abartı oluodu bi yerden sonra. hiçbi işime yaramayacak şeyleri hatırlamaktan beynimin içinde başka şeylere yer kalmıyor şikayetçiyim :)

Yorum Gönder

ne demişler bakalım