Perşembe, Eylül 01, 2011

26-27

dün itibariyle 26.yılımı da tamamlamış bulunmaktayım.Geçen sene o iğrenç yerdeki o iğrenç duygu durumu içindeki doğum günümden sonra bu sene aileyle bereber olmak paha biçilemez tabiki.Hayır canım yanlış anlaşılmasın geçen sene kötü olduğu için paha biçilemez değil aileyle olmak yani daha önce arkadaşlarımla çok güzel bi şekilde girmiş olsaydım bile yeni yaşıma yine de her şekilde aile yanı benim için vazgeçilmez olurdu.Bayram arefesi olması sebebiyle yusuf da ankaraya gelebildi sonunda,oh miis maşallah=)
o deilde yaş almak, yaşlanmak böyle bişeymiş demekki.Yani insan ne olduğunu anlamadan sanki daha 20 li yaşımın başındaymış gibi ya da o zamandan pek bi fark yokmuş gibi ama aslında çoktan yirmililerimin ikinci yarısını yaşamaya başladım bile.Dedem -Allah rahmet eylesin- 7o küsür yaşındayken anneme demiştiki 'kızım aynaya hiç bakmasam kendimi resmen 2o yaşımda zannediyorum,hissediyorum.Ama aynaya bi bakıyorum yaşlanmışım aslında.' Canım dedecim.Gerçi O her daim genç hisseden, hep hayat doluydu yani böyle benim gibi içinin pörsüdüğünü hissetmiyormuş demekki.Yok canım bizim de bi şikayetimiz yok zaten çok şükür=))
Bi de şöle de bi durum var,tamam insan kendi yaşlandığını farketmiyor ya da hiç bi şey değişmiyor gibi hissediyor belki ama annem de sanırım beni hala kendimin gördüğü gibi 2o lerin başlarında görüyor.Geçenlerde bi arkadaşımın düğününde giyeceğim elbisenin altına ayakkabılarımın arasından bi tercih yapmaya çalışırken-ama lütfen öle deme bu zor ve kararsız bi durum=))- annemin bi ayakkabım için yaptığı yorum 'bence bunu giyme, bu daha çok 25-3o yaş arasındakilerin giydiği ayakkabıymış gibi,bence diğerini giy' dedi.'annecim ben zaten artık 26sını bitirmiş bulunmaktayım' dediğimde de 'aa doğru' die tepki verdi.Ama gerçi şöyle de bi durum var hani çocukları kaç yaşına gelirse gelsin anneleri onları hep çocuk görürmüşya, sanırım bunun sebebi de bu.
Bak farkındaysan abidik gubidik gayet boş boş konuşmaya devam ediyorum,ders miş sınavmış bahsetmedim bile.Günde 10-12 saat gibi bi randımanla gayet güzel çalışırken ve gayet de istikrarlı ve ii giderken birden pat die kesildi.Yani anlatamıyorum ne olduğunu,garip belki de ama böyle masanın başına oturamıyorum oturup bişeyler okumaya çalışıyorum, sanki kafamın içinde tahta var da okuduklarım ona çarpıp geri gidiyor gibi.Bildiğim şeylere bile yabancı oldum birden bire.Bilmiyorum ne olacak nasıl geçecek.Böyle rahat rahat anlattığıma bakma bende aslında depresif mod çoktan başlamış durumda.Ders çalışamadıkça da sinirleniyorum,sonra da zaten kısır döngüye giriyor insan.
Nese bakalım umarım en kısa zamanda bu döneme atlatabilirim dicem de hadi bakalım hayırlısı.
Şimdiden musmutlu bayramlar=))


biterken:amos lee-better days


edit:3o unda yazdığım yazının daha sonra yaptığım düzenlemeler sonucu tarihi de ileri attı.E bu nasıl düzelecek?