ayaküstüserbestköşem

tutak devlet hastanesi dr. odasından, yeni günün nöbetçisini beklerken...







artık inanıyorum her nöbetin bi hastalık teması var.mesela dün havale geçiren çocuklar ve tüm karnı aniden ağrımaya başlayan büyüklerdi tema.ama ben çocuk hasta sevmiyorumya en çok da hatta acaip çok da çocuk geldi.çou da havaleyle(ateşli ateşsiz farketmez).geçen sefer de39,5 derece ateşle ishal karın ağrısı ve konjonktivitle gelmişlerdi.ama dün gerçekten yoruldum.bacaklarım fena halde ağrıyor.nöbetlere alıştım mı die sorarsam hayır.hala burda kalmak istemiorm sağlık ocaıma dönmek istiorm bakalm hayırlısı.



haftasonu nöbetlerini sevmiorm.o gün ilçede çalışan tek dr. olma düşüncesi fenaedio beni.tabi gelmeden önce bi nöbet sendromu yine yaşadım.babamdan yine azarı işttim madem öle istifa et die.neyse bitti bugün de çok şükür gerisi dier nöbetlerimin başına.



bi hasta geldi genç bayan bi hasta.evli.kadını getirdiklerinde baygındı.güya nerde olduunu kim olduunu bilmiyordu.güya diyorum çünkü gayet konversif gözüküyordu.zaten major depresyon tanısı da varmış.buraya misafirlie gelmiş.yani buralıymış ama başka yere gtmiş evlenince.dediklerine göre kocasıyla tartışmış telefonunun sim kartını kırmış sonra işte böyle olmuş.konversif olduunu destekleyici çok bulgusu vardı ama şu bizim fare zehiri içen kızdan(ki onu da bi ara anlatıcam) sonra her şeye fazla temkinli yaklaşır olduk.tetkikleri gayet iiydi.serumunu taktık.ama baya saldırgandı.diazem verelim dedik de tansiyonu düşüktü biraz iice düşürmeyelim die onu da vermedik.gözleme aldık.yok anam kadında zerre düzelme olmuor kadın inatçı çıktı.bizim hemşireler klasik yola başvurdu gözüne alkol damlattılar kadın bi anda kendine geldi konuşmaya başladı bizi falan tanıdı.(bu arada bizim erkek personel geldi yaa siz napıosnuz alkol damlatılır mı göze alkol damlatılır mı die çıkıştılar.ama gayet efektif bi yöntem duyrula.)sonra yine gitti.yakınları da ajite zaten.sosyal endikasyon diyerek sevk etmeye karar verdik de artık öle her hastayı kafamıza göre gönderemiyoruz.önce 112yi arıyoruz.orda telefonu genelde sağlık memuru ya da ATT açıyor ona durumu anlattıktan sonra o durumu 112druna aktarıyor ondan sonra dr ben size dönicem diip telefonu kapatıyor.ağrıdaki hasteneyi arıyor durumu ordaki dr.a anlatıyor (ki bazen karşıdaki dr.un sordukları soruları bize tekrar sormak için bize dönüyor sonra size yeniden dönücem diip tel.i yeniden kapatıyor bazen) en son bize döndüünde ya tmm çıkabilirsiniz diyor ya da bize hastanenin nöbetçi uzmanının telefonunu veriyor biz onunla görüşüyoruz.yani öle hop die çıkamıorz hastamız çok acil olsa bile.tabi yine değişen bişey olmadı bu olaylar zinciri aynen işledi en sonunda bize ağrıdaki psikiyatristin numarasını verdi.hatta anladığımıza göre dr. nöbetçi bile deilmiş yani evindeymiş ve bayan dr.muş.bayan olduunu özellikle belirtiyorum çünkü hangi dalda olursda olsun iş hayatındaki kadınlar bence erkeklere göre daha acımasız oluyorlar ben bile bazen buna dahilim itiraf ediim.neyse dedik kadın kesin kabul etmicek bizim hastayı.aradık.ama sandıımızdan/beklediimizden çok daha anlayışlı çıktı.'gönderin gönderin'dedi hastayı gayet tatlı bir şekilde.hatta kadının gözüne alkol damlattıımızı sonra kadının kendine geldiimizi söylediimizde de ii yapmışsınız bile dedi.önceden aklımda şekillenmeye başlayan psikiyatrist olma düşüncesine daha bi ısındım.oh ne rahatlar.kan yok, hayati tehlike yok.aynı zmn.da hasta da görüyorsun.sevdim ben bu fikri.



öyle işte.ne dielim en kötü nöbetim geçmiş olsun inşallah=)



yorgun ve uykusuz ben kaçar.







biterken:beatles-while my guitar gently weeps