ayaküstüserbestköşem

rüya gibi.dün sabah hiç bu an gelmicek gibiydi.çok şükür.

sabah nöbetten çıktıktan sora otobüs firmasına gittim erzurum arabası için.hocam hiç yer kalmadı dediler.nasıl yani yetişmem gereken bi uçağım var dedim.o zmn madem öle gerekirse muavin koltuğuyla da olsa biz sizi göndeririz 2ye on kala gelin dediler.yurda gittim.makineye çamaşırları attım.tubayla güzel bi kahvaltı ettim bavulumu hazırladım ve otobüse ancak yetiştim yani iki dakika geç gitsem kaçıracakmışım.bizim ebelerden biri de otobüsteydi.öle muavin koltuunda oturmama da gerek kalmadı ayrıca.

otobüs malum erzuruma yrm saat mesafedeki(hatta daha yakın da olabilir) o dinlenme tesisine vardıında hava çoktan bozmuştu.biz molada zmn.ın geçmesini beklerken yanımıza biri yaklaştı ama benim arkamdan doğru geldiği için yüzünü göremedim.dr hanım dedi sonra.ahanda dedim kimki bu.meerse ibrahimmiş=)o da benimle aynı uçakta ank.a gidiomuş.(ibo üni.den sınıf arkadaşım.o da ağrıda mecburide).o kadar sevindimki onu gördüüme.zaten uçak tırsaklıım pik yapmış haldeydiya.sanki uçakta bişe olsa ibo kurtaracak=)nese ii oldu ii.maşallah.zaten yol da gayet iiydi.iniş de öle.Allah ım evimdeyim.ohh miss=)

biterken:tnk-sıra bizde