dünya kupasının hatırlattıkları

Hastayım dünden beri yatıyorum.Sanırım artık bedenim şu ağrı git-gellerine dayanamadı bi de zaten işlerim de tam hallolmuş deil.Yatıorm ben de.İlaç alıorm soğuk algınlığı için.Annemle konuşuyorum diyorki kızım bak o ilaç öle ağrı kesici gibi alınmaz bi sefer iki-üç gün kullanmam lazımmış=)


Yattığım için haliyle sürekli tv açık(zaten bu aralar hafiften bi uyku sorunum olduğu için tv 24 saat açık diebilirim).Az önce dünya kupası başladı.Dünya kupası 2o1o.Güney afrikada.

Aklıma 2oo2deki dünya kupası geldi.O yaz lise 3'e geçmiştim.Tabi malum öss maratonuna girildiği için bizim için yaz tatili kısa sürdü o sene.Erkenden dersane başlamıştı.Yaz.Sıcak.Herkes tatilde.Biz dersanede.Kafamda bi fotoğraf karesi var.Başarfenin penceresinden bakarken.Bizim başarfen ekibi malum.Hoca sınıfta ders anlatıo.Ben her zmnki gibi cam kenarındayım.Zaten camlar büyük büyük ama hafiften siyah.Batmakta olan güneş cama vuruyor hani güneş batmadan evvel son kez bi parıldar da baya bi gözüne vururya insanın işte ondan.Bi an dışarı baktım.Zaten dışarda da kornalar çalıyordu.Tam hatırlamıorm ama o gün Türkiye'nin maçı var olabilir.Yanlış hatırlamıyorsam bikaç kişinin daha dikkati dağılmış olmalı ki hocayla birlikte maçlar hakkında yorum yapılıyor.İçimden geçiriyorum o an 'mille böle dışarda eğlenio coşuo bi de bize bak.Umarım bi sonraki maçlarda rahata ermiş olurum da onları kafam boş boş izlerim' die.Tabiki üstünden çok zmn geçtii için kelime kelime böle olmayabilir ama buna benzer bişeler işte. Hee o an merak ettiğim şey dr. olup olamayacaımdı.Şimdi cevabını veriim oldum.çok şükür.
Ama aradan geçen o 8 sene de çok deiştim ben.İi mi kötü mü bilmiorm ama o zmnki halimden eser yok.(o eski haliiimden eser yok şimdi die mırıldanasım geldi=))). Bi kere o zmki bana sesleniorm cnm sanki dr olduun zmn tüm dileklerin kabul olcakmış gibi geliodu sana ve hatta dr olmayı bırak tıp kazandıın zmn kafan rahatlıcak sanıodun ama şunu bilki yok öle bişe hatta gel sen yol yakınken geri dön=)
Ben daha acımasız, daha sabırsız, tahammülsüz (ki bu özellikleri bana bursa deil tutak kazandırdı çounlukla) ama bi o kadar da dayanamaz ve çabuk duygusallaşan bi bünye haline geldim. Bissürü insan tanıdım tabiki bissürü dost edindim, arada kazıklar yiyip kendime dersler çıkardım, şehir dışında yani ailemden uzakta yaşamayı öğrendim, çok ağladım, çok güldüm... ve işte geldiim nokta.Şu an tutakta mecburi hizmetini yaparak gün sayan, sadece insanlara yardım etmek için dr olmayı seçen ben burdakileri gördükten sonra yavaş yavaş insanlardan nefret etmeye başladım hatta böle dvm ederse mesleimden de ederim die endişe duymaktayım.
Yine de her şeye rağmen mutluyum çok şükrediyorum.He bi de şöle bişe var mesela lisedeyken dr olmak istediimi duyan dr lar falan aman sakın olma derlerdi de ben de kızardım sizin tuzunuz kuru tabi siz olmuşsunuz oh mis gibi bize gelince olma dersiniz die gerçi şimdi onları daha ii anlıorm ama ne demişler bir musibet bin nasihatten iidir=)şaka bi yana tabiki musibet falan gördüüm yok Allah da göstermesin inşallah ama şimdi bana birisi deseki ben de dr olmak istiorm die bi kez daha düşün derim ama sakın olma demem çünkü işe yaramayacaını biliorm=)eer çok ama çok istiosan ol derim=)
Öle işte.bu da dünya kupasını görünce böle bi geçmişi hatırlamamdır.

biterken:pinhani-zmn beklemez