bi yıllık çetele

elveda derken:))-dizi ismi gibi oldu sanırsam-

Bugün 29haziran2oo9
Günün anlam ve önemi: İlk defa eylül 2oo3 de oturduğum tıp fakültesi sıralarına yaklaşık 6 yıl sonra bugün belki de son kez oturdum:))
Tam 1sene önce genel cerrahi büt.üne girdiğim gün intörn olmak için yanıp tutuşurken her şeyimi verebilirdim(tmm abartmiim pek bişey vermezdim de işte intörn olmak o an bana çok uzak gelmişti:)))
Şimdi hatırlamıyorum tam olarak ama yaklaşık bir saat süren sınavda bi yandan salya sümük ağlarken(resmen duygusal travma yaşamıştım)bi yandan soruları okumaya çalışırken, gözetmen asistanla birlikte masada oturan ve intörnlüğünün son günlerini yaşayan o kız çok uzak gelmişti bana bi an.Şimdi tam olarak onun olduğu yerdeyim:))
6sene önce ağlayarak geldiğim Bursa’dan şimdi sanırım daha çok ağlayarak ayrılacağım. Ben sevmiştim burayı:))
18ime yeni bastığımda hiç aklımda yokken sudan balık çıkmış misali buralara gelmek zorunda kalmıştım bir nevi öss zoruyla.(sanırım Bursa’ya kimse isteyerek gelmiyor:))Tabiî ki bissürü şey kazandırmıştı ‘dışarıda’ okumak bana, aynı zmn.da babacımın deyimiyle bazı şeyleri kaybettirmişti de: ‘acemiliğimi’:))
İşte şimdi fazlasıyla alıştığım suyumdan bir kez daha çıkıyorum. Bu sefer rüzgarın bizi nereye savuracağını bilmeden, aklımızda bissürü belirsizlik, cevapsız sorular belki biraz fazlasıyla da endişeyle…
Tabiî ki kolay olmadı, az isyan etmedim. Biz de henüz 2o li yaşlarımızın başındaydık ne de olsa diğer bütün ‘gençlik’ gibi eğlenmek isteyebileceğimiz zmn. larımızda bu yolda bissürü fedakarlıklar yaptık, amfilerde peş peşe sınavlara girerken tüm dier bölümlerin sınavları bitmişken onlar dışarıda eğlenirken odaya kapanıp ders çalışmak zorunda kaldık, klinikte şanslı-şanssız olarak sözlülere girdik, en sonunda sadece tıp öğrencilerinin hayatlarının bir senesine mahsus ‘intörn’ dönemine geldik, nöbet kavgaları ettik, gecenin bi vakti uyuyacak yer bulamadık bir elimizde battaniyemizle -sabah personel tarafından uyandırılmak suretiyle- koridordaki sedyelerde yattık ,tanımadığımız insanların idrar tüplerini taşıdık, kanlı iğnelerini elimize batırdık, kan gazı alma çabalarında ilk denemede parlak kırmızı kanı enjektörde görünce başkalarının anlayamayacağı bi sevinç kapladı beklide içimizi:))Bence ne olursa olsun her şey çok güzeldi.Arkama dönüp baktığımda bir daha olsa yine seçer miydim diyorum ve cevabım kesinlikle evet oluyor(bu normal bişey mi bilmiorm:))
İşte şimdi intörnlüğün son gününe gelmişken, ben annemleri eşyalarımı toplamaları için beklerken ‘valizim dolu yine aşklarla anılarla…’ die şarkı mırıldanırken, burada yaşadığım her şey için tüm arkadaşlarıma, tüm tanıdıklarıma ama tabiî ki en başta annecime babacıma sonsuz teşekkür ediorm.(Hala daha ayrılırken alışkanlıkla birbirimize 'görüşürüz' diyoruz malesef birbirimiz çoğumuzu bir daha göremeyecek olsak da) Hepinizi çok seviyorm:))
Arkadan gelenlere şimdiden başarılar:))
Biterken:Buddy Holy-Dearest çalıyor.
---------------------------------------------------------------------------------


tam bi sene önce yazmıştım bu yazıyı.öğrenciliğimin son günlerinde.şimdi dönüp baktığımda geçmiş olan bi yıl film şeridi gibi kafamda.ne umdum ne buldum die düşünürken buldum kendimi.ne mi umdum ne mi buldum?aslında ne umduumu pek hatırlamıorm ya da bişey umdum mu bilmiorm.illaki umduğum bişeler olmuştur ama di mi=) şu an nerdeyim? bi sene önce hiç hayal bile demezdim belki şu an olduğum yeri:sarajevo.bi sene önce bana deselerdi seneye bu zmnda. sarajevoda olacaksın die ya inanmazdım ya da inanırdım da amaan derdim o kadar zmn. nasıl geçerki çok uzak.geçti bile.(ama şu tutaktaki son 4 ayım nasıl geçecek bilmiyorum.neyse Allah sağlık afiyet versin.amin.)bi sene de çok değiştim, değiştirildim.en önemlisi doğunun doğusunu gördüm, orda yaşamı gördüm, belki farketmeden kendimden çok bişeyler verdim bu dönemde ama şu an soracak olursanız kendimi gerçekten yaşlanmış hissediyorum.her ne kadar şu an bulunduğum gezide yaşımı ve dr. olduumu duyduğunda defalarca yanıma gelip çok şaşırdıklarını, beni henüz üniversiteyi yeni kazanmı ya da en fazla 2o yaşını süren biri olarak düşündüklerini söyleyen insan sayısı epey çokça da olsa içim öyle söylemiyor.hatta tutağın bana olan etkisini üzerimden atamayacağımdan da tırsmıyor değilim.tabiki halime çok şükür.burda acaip sinirli, asabi, tahammülsüz bir insan oldum itiraf ediyorum.babama göre iş hayatı bayanları böyle yapıyor ama bana göre bunu yapan tutak hayatı.ay yaws şikayet haline geçtim hee.bu bi sene de çok şey öğrendim, gördüm ama her şeye rağmen mutluydum.tabi dr.luğa dair de bissürü şey öğrendim.hala da devam ediyorum öğrenmeye.maşallah Allah'a şükürler olsun.
Hee en önelisi biz taşındık yaws.Şimcik başkası duysa bu mu en önemlisi die düşünebilir ama çıktıımız evin benm doup büyüdüüm ev olduunu düşünürsek ve üstüne üstlük annemlerin uzun zmn.dır taşınmak istediklerini düşünürsek bu önemli bişe bizim için.Her ne kadr ben bunu hiç istemio olsam da taşındık işte.Yılların ev numarası da deişmiş oldu bölece.Acaba bizden sora kim kullanacak o numarayı.Ben telif hakkını almak istiorm numaramın=)

şimdi bu yazı birazcık bi yıllık çetele gibi olduya artık her sene bu tarihlerde bakar dururum=)inşallah bu yazıyı da seneye bu zmn.lar da okuduğumda hala mutluyumdur.Allah bizi sevdiklerimizden, sağlığımızdan ayırmasın.Amin.


biterken: green day- time of your life