bayrağın dalgalandığı her yer...erdal-karacan-döşkaya

aslında 'off' günüm olduğu için hasta bakmayacaktım, sadece bi gidip tuğçeyi uğurlamaya geri dönecektim ama işte şu hala daha bizi uğraştırmaya devam eden domuz gribi aşıları için yeniden köye gidilmesi gerekiyormuş bu sefer okullar aşılanıyordu ama doğrusunu söylemek gerekirse okullara sadece gittik yani üç köyde toplamda -yaklaşık- on kişi aşı olduğu için gittik, formlarımızı doldurduk, döndük diyebilirim ama işin ilginç yanı ben eğlendim:)

gideceğimden önceden haberim olmadı o yüzden köy soğuklarına,çamurlarına hazırlıklı değildim ama yollar ve hava tahminimizden ii olduğu için sorun yaşamadık.hatta geçtiğimiz yollar çok güzeldi bi ara dayanamadım arabayı durdurmalarını rica ettim, aşı ekibi her beraber fotoğraf çekildik sonra da yolumuza devam ettik: ağrı-erzurum-muş üçlemesinin sınırındaki 'döşkaya' ya kadar gittik.

intörnken acildeyken bi prş asistanı vardı plastiğin en çömüydü, acilde bi vaka olduğunda onu görderirlerdi sürekli o yüzden muhabbetimiz vardı.bi gün yine konuşurken 'benim mecburim ağrıya çıkmıştı.ağrıya giderken...'şeklinde başlayan bi cümle kurmuştu ama yani öylesine bi konuşmaydı ben de o an içimden 'ağrı neresi, ağrı ya nasıl gidilirki bana ağrı çıksa hiç gitmem herhalde' die geçirdiğimi hatırlıyorum da çok gülüyorum şimdi kendime fazlasıyla büyük konuşmuşum sanırım:)

bayramdan önce de yine aşılar için başka bir köye 'hacıyusuf' a gittiğimiz de -ki o zmn daha yorucu bi gün geçirmiştik; havalar daha soğuktu ve biz kapı kapı tüm köyü gezmiştik benim de sahada ilk deneyimim olduğu için baya yorucu olmuştu ama- hiç şikayet etmemiştim halimden (buna benbile şaşırmıştım)hatta o zmnki aşı ekibi bana defalarca hocam siz ali hocadan daha dayanıklı çıktınız demişlerdi(benden bi gün önce de aliyle sahaya çıkmışlardı). İşte o gün bir çay molası vermek için girdiğimiz evde otururken sağlık memuru bana baktı ve 'hocam siz nerelisiniz' diye sordu 'ankaralıyım' dedim ardından nerede okuduğumu sordu 'bursada' dedim ve güldü neden sordunki dedim, 'işe bak ankarada büyü, bursada oku sonra sen kalk tutaka gel' dedi.güldüm ben de.İşte tam o an aklıma 'o' geldi uzun bi aradan sonra.Ben inatla -mecburi hizmet henüz bana bu kadar yakın değilken- ben mecburide douya gidicem oradaki insanlara yardım edicem derken O bana ' ben seni tanıyorum sen oralarda yapamazsın dayanamazsın oralara, iki gün sonra dönersin' diyordu.Ya O beni tanımamış ya da ben gerçekten çok değişiştim.Sadece gülümsedim o günlerdeki halime...(kendime de maşallah diorum bu adaptasyonum için).Nerden nereye...

Dün üç farklı köy okuluna gittik, kiminde 1oo öğrenci var kiminde 3o-4o.Az sayıda öğretmenleri de var.Bir de bayrak dalgalanıyor biz de bayrağın dalgalandığı her yer vatandır misali görüyoruz buraları:)

Bayram sonrası tutaka döneceğim zaman maaile beni havalimanına bırakmaya giderken, annem havalimanı yolu üzerindeki biraz da tepelik gibi gözüken yerdeki evlere bakıp 'burda da insanlar yaşıyor' demişti 'anneee sen daha nerelerde insanlar yaşıyor bilmiyorsun' demiştim tutakı kastederek tabi bunu dediğim zamanlarda ben de henüz görmemiştim döşkaya yı:)

biterken:aslı-kördüğüm (bugünlerde bi fazla dinler oldum bu şarkıyı da neden acaba:))