Çarşamba, Ağustos 11, 2010

van'ın ardından

eğitim bahane tutak'tan uzaklaşmak şahaneydi
malesef van macerası da bitti.van'a bir macera olarak bakacaım ya da van'ı bu kadar beğeneceğim -önceden söyleseler inanmazdım- hiç aklıma gelmezdi.
aile hekimliği adı altında veriler seminerler için gittik geldik vana.21kişiydik toplam ve bunun 19u ağrının deişik ilçelerinden geliyorduk.Önceden tanışmıyorduk ama bi hafta için bi süreye göre fazlasıyla kaynaşmış bi şekilde döndük vandan=)
ben bi yıldan fazla bi süre sonra damlayı gördüm.onu en son ne zmn görmüştüm hatırlamıyorum ama muhtemelen bursadaki evindeydik damlayla en son görüştüğümüzde.6yıllık sınıf arkadaşlığından fazlasını paylaştıktan sonra yollarımız ayrıldığından beri çok şey değişmişti tabiki hayatımızda.ben şimdi onu vandaki kendi evinde, karnında bebeğiyle gördüm.garip bi duygu aslında.(ayrıca artık söz-nişan hatta düün merasimleri de bitti arkadaşların bebeklerinden haberdar oluyorz.hadi bakalm hayırlısı=))
gezdik, eğlendik, ettik ama vanın benim için en ii yanlarından biri hiç şüphesiz tek olmadığımı hissettirmesiydi.Tek derken, çou arkadaşım mecburiden istifa etti malum. Hatta douda, uzakta olmayı bırak evine yakın yerlerde olanlar bile istifa etmişti.Arada bi aklıma bi soru işareti düşmüyor deildi acaba istifa etmeyerek hata mı yaptım die ya da neden ben hala burdayım, neden çekiorm burdakileri die.Zaten istifa etmeyen arkadaşlarım da ya memleketlerinde ya da kendi evlerinde mecburisini sürdürenlerdi.Yani hani böle evinden çok uzakta olup hem de dounun bi ücra köşesinde insan demeye bin şahitlerle uraşan pek tanıdıım yoktu açıkçaçası.
Ama ben bu kurs boyunca gördüm ki aslında herkes benim gibi, hepimiz aynıyız.Yani karşılaşılan sorunlar, uğraşılan hastalar, yaşanılan olaylar... hepsi benzer.Ve itiraf ediorm bunları duyunca çok mutlu oldum ne yalan söliim=)Sadece ben deilmişim düşüncesi biraz da olsa rahatlattı beni.
Kısacası her yönüyle ii oldu, ii geldi van.

biterken: ricky nelson-lonesome town

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

ne demişler bakalım