nihayet ankara/vip oldum ben

------uçağa karşı hafif bi tırsaklığım var ve bu yüzden mümkün olduğunca tek başıma binmiyorum.Tek başıma bineceğim ya da yanımda kimse olmayacağını düşündüğüm zamanlarda da mutlaka tanıdık birileriyle karşılaştım.buraya (evet sonunda ankaradayım) gelmeden önce de annemle telefonda konuşurken bunu dile getirdim bi de anne sanırım bu sefer tek olucam böyle atipik bi zamanda kim ankaraya giderki gibi bi muhabbet geçmişi. Annem de belli olmaz bikaç tanıdık görürsün demişti.
Babamla konuşurkende havalimanlarında her kapıdan geçişlerde didik didik aranmaktan hatta botları çıkarmaktan, bilgisayarı çantasından çıkarmaktan nefret ettiğimi hatta sırf onlara maruz kalmamak için bile otobüse binebileceğimi söylemiştim.------








Cuma gününe bilet bulamadığım için cumartesiye almıştım uçak biletimi.Ama ben daha fazla tutakta kalmaya dayanamayacağım için cuma'dan erzurum'a gidip arkadaşta kalacaktım.Perşembe akşamı Küaybekar'la konuşurken zaten cumayada bilet bulamadım dedim arada.Ama yani sadece durumumu anlatmak istemiştim bunu derken.Telefonu kapattık, 5 dk sora küaybekar geri döndü babam sana bilet bulabilir dedi.


Cuma öğlen tutak'tan erzurum'a giden otobüse bindim daha doğrusu otobüs van-erciş'ten kalkıp İstanbul'a gidiyordu.Ben de erzurumda inmek üzere bindim.Ama şöle bi sorun varki ben erzurumun içinde inicem arkadaş beni orda karşılıcak, ama otobüs içeri girmiyormuş normal şartlarda.Merak etmeyin hocam biz ayarlarız dediler ve otobüse bindim.En arkanın bi önü.Bi bindim ama yani o kadar kötü kokuyorki içerisi dedim heralde dayanamayıp kusucam.Bi süre sonra normal şartlarda burun alışır di mi kokuya (ne kadar tıbbi bi yaklaşım oldu burun alışır demek:)) ama yok bi türlü alışmadı hatta mide bulantımdan uyuyamadım bile.Neyseki otobüs horasan olduğunu düşündüğüm bi yerde mola verdi beni de orda erzurum'un içinden geçecek başka bi otobüse aktardılar.O sırada cuma günü için uçak bileti ayarlayabildiklerini söylediler görüşrüğüm kişiler bir de eklediler bakan da o uçakta olacak die.Sağlık bakanı erzurumlu olduğu için muhtemelen uçakta olacak bakan odur die düşündüm anneme söyledim annemin ilk tepkisi ay zeyneep lütfen git konuş bakanla, millet derdini anlatmak için ne kalabalıklar yarıyor sen onunla aynı uçakta olacakmış git konuş dedi:)

Erzurum'a indiğimde arkadaş beni karşıladı, onun evine uğradık biraz oturduktan sonra havalimanına götürmek için oraya yakın bi yerden beni aldılar ve havalimanına gittik.Ve yanımda orada yetkili kişiler olduğu için tüm kapılardan aranmadan geçtim.Böylece en nefret ettiğim aranma olayından da yırtmış oldum:)Daha sonra üzerinde girilmez yazan kapılardan geçtim, yetkili kişilerin odasına gittik.Bir süre tek başıma o odada otururken odanın sahibi geldi biraz sonra da iki adam geldi.Meğerse o adamlardan biri yetkili bi hakimmiş tatlı bi amcaydı bana telefonunu verdi, bir şeye ihtiyacın olduğunda saat gecenin ikisi olsa bile beni arayabilirsin dedi.Daha sonra havalimanı müdürü geldi o hakim amcaya(hemen amca yaptım kendisini:)) ağrı valisi senin yanında oturacak dedi.Hakim de bana sordu bak ağrı valisi yanımda olcakmış söylememi istediğin bişey var mı die ben de şu malum hastaneye atanma olayımı dile getirdim, sağlık ocağında rahattım ben dedim.O da o zmn sen ismini bi kağıda yaz ver ben valiye söylerim dedi.Uçaktan indikten sonra da hakim bana tmm senin ismini valiye verdim dedi.Hadi bakalım hayırlısı:)
Hee bi de bakanla da konuşmaya gitmedim tabi.Adam yol boyunca uyudu zaten.
Sonuç olarak biraz maceralı biraz da eğlenceli bi şekilde ankaraya vardım.
Pek tanıdık sayılmasa da aramda biraz konuşpma geçmiş birileriyle uçağa bindim, havalimanında da her kapıda aranmadım.En istemediğim iki şeyden de böylece yırtmış oldum:)
Erzurumdaki arkadaş da senin bi uçağa binmen de macerasız geçsin be ded.Geçen sefer bindiğimde de tonton gözüken dede formatında daha sonradan çocuk dr.u olduğunu öğrendiğim adamın hafif asılma durumunu kastederek:) Hadi bakalm başka uçuşlarda neler görcem:)

biterken: cem adrian-aşığım sana