tutak 'mode on'

vee işte masal biter, büyü bozulur.
ne zmn geçicek bu halim die baya bi endişeyle beklemem sonunda son buldu.endişeyle beklememin sebebi, hani güzel şeyleri kaybetmek istemezya insan, her an bitecek die korkar,heh işte benimki de öyleydi.bitti.
son bi haftadır cebelleştiğim, o suskun, mutsuz halime dönüşmeme çabam yenik düştü ve işte 'tutak mode on'.
aslında tek ihtiyacım alan biraz güven duymak,kendimi bırakabilmekti, biraz sakinleştirilmekti, tmm ii olacak tesellisini duyup güç bulmaktı.
bişey deil bu ruh halimden dolayı yanlış dala tutunmaktan korkuorm hatta böle giderse iki kötüden iiyi seçicem gibi.istemesem de.bakalım.
nasılsa uzatmaları oynuorm, istediim her an burdan gitme şansım var rahatlıım da kalmadı.aralıkta bitecek olan sözleşmemi yenilemeyip istifayı basarım gibi gözüküyor.
tam 14ay18gündür burdayım.
ekrem haklıydı sanırım, bişeyler için başka bişeyleri feda etmek gerekiyor.
hem yardan hem serden vazgeçmemek gibi bişe yok.
ama atilla da haklı, biraz sabretmek de baya artı.
bilmiyorum.her zmnki gibi.
anhedonia.
itiraf ediyorum, burda uzatmaları oynuyor olmamda tamam kazanç faktörü var ama 8-9yıl sonra eve dönme düşüncesi/endişesi daha büyük bi faktör.
evet bu beni resmen korkutuyor.
sürekli ne olacak düşüncesini erteliyordum ama bununla yüzleşmem gerekiyor sanırım artık.
hayırlısı.
aslında şöle bişe olsaya, tüm iletişim araçlarını kapatsam, bilmediim bi yere gitsem, düşünmesem hiçbişeyi,sorumlu olmasam hiçbir şeyden.bi süre yok olsamya.


biterken:manga-alışırım gözlerimi kapamaya