meslek hayatımın birinci yılında...

...bir yılımı kaybettim hükümsüzdür

bu biraz içini dökme, iç rahatlatma amaçlı,biraz şikayet etme, biraz kabullenmeli bi yazıdır...

tam bir sene oldu buraya geleli.çokça yağışlı bir ekim günü babacımla beraber önce erzuruma sonra ağrıya gitmiştik ne yapacağımızı bilmeden, nereye gideceğimizi bilmeden..fazla çok fazla yağmur yağıyordu.önce il sağlık müdürlüğünde başlayışımı yaptırdık sonra kalacak bi yer bulduk akşamı geçirmek için.ertesi gün ilk kez tutağı gördüm.ağrı-tutak arasındaki yoldan ilk geçişimi hatırlıyorum.Allah ım o yol bitmek bilmemişti.o yoldan kaç defa geçtim, her iklimi gördüm o yolda, daha kim bilir kaç defa geçeceğim.İtiraf ediyorum hayatımda ilk defa 'ilçe' olayıyla karşılaşacaktım.Nasıl bir yerdiki acaba?

Bir senedir devlet memuruyum, bir senedir aktif olarak doktorluk yapıyorum.

Ben burda çok ağladım, çok zırladım,çok insan tanıdım, çok insan da kaybettim.İnsanlardan nefret ettim, doğru meslekte miyim die sorguladım, yardım ettim, kötülük yaptım...

Çok insan tanıdım, aklıma gelmeyecek bağlar kurdum.

Sonra kimseyi aramadım, telefonlarını açmadım, konuşmadım kimseyle, aramızdaki bağları kopardım.Bunu isteyerek yapmadım yani kopmak geliyordu içimden çou zmn. öyle yaptım ben de.Bilmiyorum döndüğümde bunları nasıl telafi edeceğim.

En çok gezdiğim zmn.lardan biri oldu belki de.Bu iiydi.

Her iklimini gördüm buranın.

Doğudan, doğuludan nefret ettim.Ve sanırım bu tüm hayatım boyunca böyle sürecek.

Önceden sevmediğim karadeniz insanının burdayken kıymetini anladım.Hatta işte kendime ukte de veriyorum uygun bi zmn.da buraya yazacağım karadeniz vs. dou insanı die.

Çok ağladım yaws ben burda.Harbi ama.Normalde öle zırlak bi insan da deilimdir aslında ama işte öle oldu.

Hee bi de hani mesela insan bi dönemi geçirince geriye baktıında ne kadar zorluk ya da üzüntü yaşamış olsa da aklına hep güzel anlar gelirya.İşte ben şimdi geriye bi senelik döneme baktıımda aklıma hep sıkıntılı, üzgün anlarım geliyor.Hiç mi olmadı güzel şeyler.Tabiki oldu ama 3 yanlışın bir doğruyu götürmesi gibi sanırım kötü şeyler güzelleri öldürüyor kafamdaki.

Çok küfrettim bi de ben burda.Benim buraya gelmemde en ufak parmağı olan herkese küfrettim hatta huyum olmamasına rağmen çok da beddua ettim bak hala onların kabul olmasını diliyorum.Bilmiyorum bu belki biraz da kendime bi 'suçlu' seçip kafamı rahatlatma amaçlı bişeydir.Belki de.

Çok insan tanıdım burda.Çok insan görünümlü hayvan da tanıdım.O hayvanlar yüzünden insanlardan da nefret ettim.

Meslektaşlarımdan soğudum, mesleğimi sorgular oldum.

Bi de adakta bulundum ben.Bak buraya da yazıyorum kazasız belasız hayırlısıyla evime bi döniim kurban kesicem.Harbiden ama.

Devlet işlerinden nefret ettim.Allah devlet dairesine işimizi düşürmesin dedim çokça.Düşürmesin inşallah da.

Sonra uzaktan bıdı bıdı konuşup doğu şöyle, doğu böyle diyenlerden nefret ettim, herkesin bir süreliğine 'yaşamak' için buralara gelmesi gerektiğine inanır oldum ama öyle bi-iki haftalığına gezmek, görmek amaçlı gelmek deil mesela en az altı ay içinde yaşayarak gelmek gerek, işte ancak o zmn dou hakkında konuşma hakkına sahip olabilirler insanlar.

Çok özlem çektim burda.Ama gerçekten çok özledim herkesi, her şeyi.Eskiyi, bursayı, dostlarımı en çok da ailemi.Allah daha başka özlemler çektirmesin inşallah=)

Hep nefret etmedim tabiki.Ama işte onlar ağır bastı dedimya.

Ne de olsa burası benim ilk göz 'ağrı'mdı.Bi daha yolumun düşmemesini umsam da.

Kabullenir oldum bazı şeyleri.Bunun sebebi alışmak mı yoksa kabullenmeyip üstüne gidecek gücüm olmaması mı bilmiyorum ama öle artık.

Çok insan tanıdımya, sevdim de ben onları.Mesela şu an bi oda arkadaşım var.Başka bi ortamda olsa muhtemelen tanışıp kaynaşmazdık.Mesela sabahları ferdi tayfur, akşamları da bilmediim başka şeyler dinliyor.Ben ki ferdi tayfurun en bilinen bi şarkısını bile bilmezken(benm için onun en bilinen şarkısı bile yoktur mesela), onu da kabullendim.çok karışıyor, çok müdahaleci, benden nerdeyse on yaş büyük.ama ii biri.seviyorum onu da.

Sonra bizim sağlık ocağındakiler var.Bir senedir varlar benim için.İiki de varlar.Yoksa çok ama çok çekilmez olurdu buralar.Onların desteklerini hayatım boyunca unutamam sanırım.Unutmiim de zaten.

Biz burda varya asker arkadaşı gibiyiz.Yani bana öyle geliyor en azından.Hani olurya asker arkadaşları hiç unutulmaz, yıllar sonra bile görüşülür.Biz burda hemen hemen aynı şeyleri yaşayan, evinde çook uzaktakiler olarak bu günlerde yaşanılanların unutulacağını da sanmıyorum.

Bazen diyorum ben nerdeyim, lisedeki zeynep nerde şimdiki ben nerde?lisede yada üniversitedeyken buralara geleceğimi söyleseler gidin işinize derdim.Buraları görmek de varmış.

Daha uzar gider böylece, ben de aklıma geldikçe eklerim.

Sonuç olarak burda ii-kötü bir yıl geçirdim.Tabiki çokça şikayetçi bi insan olsam da şükrettim halime.
Kime ben burdayken çok zırladım desem tamam işte ii olgunlaşmışsındır diyorlar.Olgunlaşmak?Eğer kastettikleri şey içimin pörsüdüğünü hissetmek, kendimi 4o-5o yaşlarında hissedio olmaksa eet doğru söylüyorlar.Peki ben bunu istiyor muyum?Hayır.Ben eski beni, burdan önceki halimi özlüyorum.Ne olursa olsun burdaki bir yılımı kayıp ilan ediyorum ve elimde olsa aynen filmdeki gibi beynimin bu seneki kısmını sildirirdim.Her ne kadar ileriki yıllarda belki buranın bana faydası dokunacak olsada...

Burda tanıdığım, önceden tanıyıp burdayken hep yanımda olan, destek olan tüm herkese teşekkür ederim, arayıp sormadığım, soranlara cvp vermediğim, bağımı kopardığım, kırdığım kişilerden de özür diliyorum ama o sadece burdaki ruh halimden kaynaklanan bişeydi, en kısa zmn.da geçmesini ve onların da benim burdaki halimi unutmalarını diliyorum.

biterken: mor ve ötesi-araf