ayaküstüserbestköşem

şu an 3sene yaşadığım, benim "kafesim" olarak adlandırdığım,eski yurdumda eski masamda oturmuş yazıorm bu yazıyı.birden gözüme eski günlerim geldi resmen canlı canlı.bi de bugün dolmuşa amfilerin önünden elinde sobottasıyla2.sınıf olduunu düşündüğüm bi kız bindiğinde eski hallerimizi hatırladım gülümsedim o halime bi an:) sanırım artık geçtiği için çok zormuş çok zorlamış gibi gözükmüyor ama hatırladıkça nasıl da stresli sıkıntılı günlerim olduğunu ,nasıl da yaşamışız diyorum(elbetteki insan başına gelince çekiyor ve Allah kötü günler göstermesin-aminnn- ama yine de az ağlamadım ben bu odada:)) tüm yurttaki herkes yaz gelip de tatile gittiğinde biz hala sınavlarla boğuşurken camdan dışarı bakıp o zar zor geçen hiç geçmicekmiş gibi olan dakikalar günler geçmekle kalmayıp üstüne bir de yıllar geçti:)amfilerdeki vize-final dönemlerinde8günde13sınava girerek,hastaneye geçtiğimizde sözlülere çalışırken,5.sınıfta2haftada bir sınav-sözlü streslerinde...(burada kendime nasıl geçti habersiz i armağan ediyorum:)) tam olarak şu an oturduğum masada-sandalyede oturarak hayaller kurup uzaklara gittiğim(şimdi o uzaklar daha yakın ama),özlemler çektiğim,sınav geceleri uykusuz kaldığım,yan odamda kalan belgin in birisiyle buluşmaya giderken ders çalışıyor olsam da "sen ders çalışmaya devam et ben senin yanında giyineyim sonra sana gösteririm olmuş mu diye soruşu, sonra yine ders çalışmalar, masamın üzerine not almalarım,bol bol uyumalarım...sanırım hepsini özlicem:)her ne kadar bu günlerde kafamda birçok soru olsa da geleceğe dair,kendimi her geçen gün o idealist olarak okula ilk başladığım halimden biraz daha uzaklaşmış bulsam da,her geçen gün biraz daha umutsuzlansam da hepsi her şey güzeldi...her şey için Allah a sonsuz şükürler olsunn.
biterken:babazula-bir sana bir de bana çalıyor